Ons Dorp

Sint Lambertuskerk

Gedurende de tijd dat Lambertus en zijn opvolgers in deze streek van Brabant werkten, was Haren een kleine nederzetting (kerspel) van enkele huizen. Nadat St. Lambertus en zijn opvolgers hier het christendom hadden gebracht is in Haren een eerste houten kerkje gebouwd, dat omstreeks de 12^e  eeuw werd vervangen door een bedehuis van steen.

Het kleine dorpskerkje bezat drie altaren, respectievelijk toegewijd aan Maria en Johannes de Doper, St. Catharina en St. Antonius. De parochie had twee beneficiën : het Onze Lieve Vrouwe‑beneficie, van 18 april 1444, en het beneficie van het H. Kruis, van de jaren 1460/1470.

Veel Harense inwoners hebben ‑ in vroeger tijden ‑ ten behoeve van deze beneficiën geld, goederen en grond geschonken, met de bedoeling dat hiervan na ‑ hun dood ‑ heilige missen zouden worden opgedragen voor hun zielenrust. Deze beneficiën bestaan nog en komen nu ten goede aan de huidige beneficiant, de pastoor/parochie.

De middeleeuwse kerk is in 1867 gesloopt om plaats te maken voor de huidige kerk, die op 19 oktober 1868 werd geconsacreerd door monseigneur Deppen, hulpbisschop van monseigneur Zwijssen.

De kerk is een driebeukige pseudo‑basiliek en bestaat uit vijf traveeën; het geheel wordt ondersteund door zes eenvoudige pilaren. De gewelven­constructie is uitgevoerd in schoonmetselwerk. Deze constructie is door architect H. van Tulder uitgewerkt en door zijn opzichter, de latere architect van Dijk uit Dreumel, in meerdere kerken toegepast.

De inrichting van de kerk nam meer dan 30 jaar in beslag. In 1871 werden de biechtstoelen en de zijaltaren geplaatst en in 1872 de preekstoel, die thans wordt gebruikt als altaarvoet en bij het Maria‑beeld. Het orgel werd tijdens het gouden priesterfeest van de bouwpastoor ‑ Andreas van Kilsdonk ‑ op 20 mei 1876 in gebruik genomen. De communiebank werd in 1895 geplaatst en het hoogaltaar in 1903. Rond 1920 heeft pastoor A. Kamp de hele kerk voorzien van prachtige gebrandschilderde ramen. In 1952 liet pastoor Scheij deze ramen verwijde­ren, omdat zij te veel licht zouden wegnemen.

Waardevolle kunstschatten heeft de kerk niet. Toch vermeldenswaard zijn het eikenhouten crucifix uit de 15e eeuw; een zilveren ciborie uit 1853 ‑ ge­maakt van het gildenzilver van het `Gilde van Onze Lieve Vrouw Visitatie' ‑en een eeuwenoud Mariabeeld met Kind, waar ook enige zilveren sieraden en een gouden ketting bij horen.